იმერეთის კულტურა და ტრადიცია

იმე­რე­თი

იმე­რუ­ლი ტრა­დი­ცი­ე­ბი კარ­გად ჩანს რე­ჟი­სორ ნანა მჭედ­ლი­ძის გა­და­ღე­ბულ ქარ­თულ ფილმში "იმე­რუ­ლი ეს­კი­ზე­ბი". ფილ­მი გა­და­ღე­ბუ­ლია სო­ფელ დიდ ჯი­ხა­იშ­ში. სო­ფელ­ში დღე­საც არის ის სახლ-კარი, სა­დაც ფილმში დაკ­რძალ­ვის ცე­რე­მო­ნია მიმ­დი­ნა­რე­ობს.

დიდი ჯი­ხა­ი­ში ოდით­გან­ვე გან­თქმუ­ლი იყო მცხოვ­რებ­თა მა­ღა­ლი კულ­ტუ­რით, ლე­ლოს სა­ა­მა­ყო მიმ­დევ­რე­ბით. ლელო სპო­ტის სა­ხე­ო­ბაა, რაგ­ბის ქარ­თუ­ლი წი­ნა­მორ­ბე­დი. და­სავ­ლეთ სა­ქარ­თვე­ლო­ში გავ­რცე­ლე­ბუ­ლი სპორ­ტის უძ­ვე­ლე­სი ეროვ­ნუ­ლი სა­ხე­ო­ბა, გუნ­დუ­რი თა­მა­ში ბურ­თით.

ყვე­ლას­თვის კარ­გა­დაა ცნო­ბი­ლი იმე­რუ­ლი სტუ­მარ­თმოყ­ვა­რე­ო­ბა და იმე­რუ­ლი სუფ­რის ხიბ­ლი. ასე­თი გა­მოთ­ქმაც არ­სე­ბობს - "იმე­რეთ­ში ერთი ქე­ი­ფი, ხონთქრის ას წყა­ლო­ბას უდ­რი­სო". ამ კუ­თხე­ში სა­დღეგ­რძე­ლო­ე­ბი მე­ტად თა­ვი­სე­ბუ­რი და ორი­გი­ნა­ლუ­რია. სუფ­რა სტუმ­რე­ბის და­ლოც­ვით იწყე­ბა და ოჯა­ხის (ანუ მას­პინ­ძელ­თა) დღეგ­რძე­ლო­ბით მთავ­რდე­ბა.